Column burgemeester Bruls

Iedere week schrijft de burgemeester een column over een actueel onderwerp en deelt hij zijn gedachten hierover met Nijmegen. Deze week gaat het over ouderen.  

Ouderen

Nijmegen staat bekend als oudste stad van Nederland en als levendige studentenstad. Old city, young vibe is ons motto. Dat klopt ook feitelijk. In de leeftijdsopbouw van de Nijmeegse bevolking zien we een piek aan inwoners van rond de 20 jaar. Daarmee onderscheiden we ons ook van  andere steden en regiogemeenten. Vorige week schreef ik over de nieuwe studenten die in deze introductieweken in onze stad een nieuwe start maken. 

Maar niet alleen die leeftijdsgroep verdient de aandacht in mijn column. Want Nijmegen is ook (letterlijk en figuurlijk) een oude stad. Als we naar de bevolkingscijfers kijken, zien we een sterke vergrijzing. Wat dat voor onze stad betekent, hangt wel af van wie we ‘ouderen’ noemen. Sommigen zien mensen boven de 55 al als ouderen. In de statistiek gaat het vaak over 65-plussers. Maar als het gaat om behoefte aan aangepast wonen, hulp en zorg, dan hebben we het tegenwoordig vooral over mensen boven de 75. We worden gemiddeld ook steeds ouder. Als burgemeester bezoek ik regelmatig echtparen die 65 jaar getrouwd zijn en Nijmegenaren die hun 100e verjaardag vieren. Bijzonder om dat mee te mogen vieren en om hun levensverhalen te horen. 

Wat zij vaak vertellen en wat we ook in de cijfers zien: mensen blijven graag wonen in de buurt waar ze hun leven hebben opgebouwd en kinderen hebben grootgebracht. De vergrijzing zien we dan ook goed in Nijmegen-Zuid, met huizen gebouwd in de jaren '50 en '60, en Dukenburg (jaren ‘70). In Lindenholt (jaren ’80) komt de vergrijzing eraan, daar wonen veel vijftigers en zestigers. Verreweg de meesten zijn niet hulpbehoevend. Maar dat gaat ongetwijfeld een keer veranderen. Want in het jaar 2040 is een kwart van alle Nijmegenaren ouder dan 60 en is het aantal mensen met dementie verdubbeld, vergeleken met 2020. We moeten ons daar dus op voorbereiden. Wat betekent dat voor woon- en zorgbehoeften, voor toegankelijkheid van gebouwen en voorzieningen? Zijn er dan nog genoeg zorg- en hulpverleners in een vergrijzende arbeidsmarkt, en mantelzorgers? 

Bij de gemeente denken wij op allerlei beleidsterreinen na over deze toekomst. Dat doe ik ook thuis trouwens: mijn echtgenote en ik verhuizen deze maand naar een wat kleinere, gelijkvloerse woning. Denk ook na over úw toekomst. De tijd om achter de geraniums te moeten zitten, is er voor vele ‘ouderen’ nog lang niet. Blijf actief met (vrijwilligers)werk en leuke activiteiten, sta open voor nieuwe contacten, zorg dat u gezond en in beweging blijft. U bent echt niet gauw ergens te oud voor. Samen bouwen we zo aan een stad die voor jong én oud levendig en aantrekkelijk blijft. 

Deze column verscheen afgelopen weekend in weekblad De Brug.