Jopie Ubeda de Nozem van weleer ontvangt mij met een stevige handdruk en een grote glimlach, 'Kom binnuh jong' zegt de top fitte Joop. Joop ziet eruit alsof hij net terug komt van een vakantie aan de Spaanse Costa, lekker bruin en vitaal.
Joop en ik kennen elkaar al jaren,en in die jaren is er het nodige gelachen, maar er waren zeker ook minder leuke tijden, over deze tijden doet Joop nonchalant en luchtig maar met weinig woorden. Jopie blijft maar lachen.
Jopie is geboren in de Bremstraat, waar hij al vroeg bekend raakte met het knokken, knokken om je status in de wijk te behouden, laten zien waar je voor staat, en Joop vocht hard. Hij was natuurlijk niet de grootste in de buurt. Vechtsport was toen nog niet ter sprake, nee de Nozem ging voetballen, hij werd keeper en dat heeft hij tot op late leeftijd volgehouden.
Als ik hem vraag naar zijn huwelijk is hij kort en bondig, 'ik ben een keer getrouwd geweest en heb er twee blagen aan over gehouden waar ik heel veel van hou' zegt Joop met een lach, meer komt er niet over het huwelijk. Een van die kinderen is natuurlijk de negenvoudig wereldkampioen kickboksen 'Perry Ubeda' die behalve topsporter ook nog een heel warm hart heeft voor de jeugd in Nijmegen, in het bijzonder de jeugd met probleempjes. Perry heeft net zoals zijn pa altijd een brede glimlach en is nooit te moe om iemand te woord te staan.
Nu kennen we Joop allemaal als de Nijmegenaar die regelmatig op Eurosport te zien is en kickbokswedstrijden van wereldniveau in goede orde tot een eind brengt. Het heeft hem veel gebracht, niet zozeer financieel ,maar wel heeft Joop inmiddels 42 landen gezien, van Rusland tot Cyprus, van Engeland tot Japan. En hij is nog niet klaar, ondanks eerder meldingen dat hij zou stoppen beleefd de Nijmegenaar nog teveel plezier aan het kickboksen en alles eromheen.
Behalve met het scheidsrechteren heeft Ubeda natuurlijk ook zijn sporen in het lesgeven verdiend. In de periode dat Joop nog bij zijn zoon Perry trainde kwam daar een jongeman binnen waarvan de roots in Armenie lagen. Het werd al snel duidelijk dat deze man een natuur talent was.
Karapet Karapetyan kwam op zijn 16' naar Nederland als gevolg van de Nagorno-Karabackh oorlog en volgde al zijn opleidingen in Nederland en Griekenland. Vandaag is Karapet afgestudeerd in de rechten en traint hard om het hoogst haalbare in de kickboks wereld te bereiken. Onder de warme vleugels van Joop groeide Kararpetyan uit tot een supertalent. De twee werden vrienden en zijn dat tot de dag van vandaag, ook de zus van de Armenier, Sona is een goede huisvriend van Joop.
De Armenier won zijn wedstrijden en Joop voorzag een grote toekomst voor dit talent, door dit gegeven bracht Ubeda hem onder bij 'Glory' de grootste kickboks organisatie ter wereld om zo de kansen van Karapet te vergroten.
Op aandringen van de gastheer spreken we Karapet aan de telefoon, al meteen merk ik de invloed van de Nijmegenaar, de Armenier is oprecht, eerlijk en absoluut geen opschepper. Hij verteld me blij te zijn met een vriend als Jopie. Karapet is een Nijmegenaar geworden !
De zus van Karapetyan, Sona die in Nijmegen 'Media en Design' heeft gestudeerd is een trotse vrouw. Zoals haar broer wil ze winnen en heeft haar doelstellingen klaar. Haar missie is uitgestippeld, ze wil regisseur / cameravrouw worden die graag haar bijzondere verhalen deelt met de wereld en waarbij er niet alleen maar wordt gekeken, maar ook actie wordt ondernomen. Het zit in de familie !
Als afstudeerproject heeft Sona haar grafische capaciteit met de kickboks kwaliteiten van haar broer samen gebracht, wat uiteindelijk tot een indrukwekkende korte film leidt.
[embed][/embed]
Wellicht hebben we ook dit te danken aan die 'Nozem uut de Wolfskuul'
Lees ook;
Jan Iniesta